سلام.اسم من سیدمیثم یزدانی است.دوستانم مرا میثم کوچولو صدا می زنند.امروز می خواهم داستانی را برایتان تعریف کنم.
(داشتم با مادرم در خیابان قدم می زدم که ناگهان نوشته ای توجهم را به خود جلب کرد.پس مدتی به خود آمدم.اطرافم را نگاه کردم؛امّا دیگر مادرم را ندیدم!خیلی ترسیده بودم.از ترس جیغ بلندی کشیدم و شروع کردم به گریه کردن.پس از مدتی با خودم فکر کردم:<<گریه کردن فایده ای ندارد.>>پس دیگر گریه نکردم.نمی دانستم چه کاری باید انجام دهم.آیا من مادرم را پیدا می کنم یا نه.چه اتفاقی برایم می افتد . در همین فکر و خیال بودم که مردی را کمی آن طرف تر دیدم.تصمیم گرفتم که از آن مرد بپرسم که خانه ی ما را بلد است یا نه؟به سمت آن مرد رفتم.چند قدمی که برداشتم،یاد حرف مادرم افتادم که می گفت:<<پسرم،هر وقت گم شدی،سریع پیش پلیس برو؛به هیچ کس اعتماد نکن و با هیچ کس درمورد اتفاقی که برایت افتاده حرف نزن.ممکن است خطرناک باشد.>>از حرف زدن با آن مرد منصرف شدم.اطرافم را نگاه کردم که شاید آقای پلیس را ببینم.خوش بختانه آقای پلیس کمی آن طرف تر بود.به سمت او رفتم.وقتی به او رسیدم،ماجرا را برایش تعریف کردم.او گفت:<<عزیزم کار خوبی کردی سراغ من آمدی.حالا هم نگران نباش مادرت را برایت پیدا می کنم.>>بعد با هم به دنبال مادرم گشتیم که شاید او را پیدا کنیم.مدتی گذشت.من مادرم را آن طرف خیابان دیدم.صدایش زدم:مادر.مادر .
مادرم تا مرا دید با سرعت به سمت من دوید.مرا محکم بغل کرد و گفت:<<پسرم کجا بودی؟مرا خیلی نگران کردی.>>گفتم:<<من گم شده بودم و کمک آقای پلیس توانستم تو را پیدا کنم.>>مادرم خیلی از آقای پلیس تشکر کرد که مراقب من بوده.آقای پلیس گفت:<<خواهش می کنم.از این به بعد بیشتر مواظب فرزندتان باشید.>>بعد هم رو کرد به من و گفت:<<تو هم بیشتر مواظب خودت باش که گم نشوی.>>بعد یک کاغذ به من داد.بالای کاغذ با خط درشت نوشته بود:
<<وقتی گم شدیم چه کار کنیم.>>
من آن را خواندم نوشته بود:
<<بچه ها وقتی گم شدیم باید کار های زیر را انجام دهیم:
۱_نگران نباشیم
۲_اطرافمان را نگاه کنیم؛اگر پلیسی را دیدیم به سمت آن برویم و از او کمک بخواهیم
۳_اگر پلیسی را ندیدیم،،از جایمان تکان نخوریم
بچه ها اگر کار های بالا انجام دهید،،اتفاقی برایتان نمی افتد؛پس نگران نباشید.>>)
(سیدمیثم یزدانی)
این وبلاگ آزمایشی است
درباره این سایت